Gemini

Νομίζω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ανανεώσω αυτό το κακόμοιρο blog που τόσο έχω γράψει στα παλιά μου τα παπούτσια. Αλλά τι να κάνω, μια η σχολή, μια η εξεταστική, μια πάλι η σχολή δεν είχα και πολύ χρόνο να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Είναι και απαιτητική αυτή η σχολή λίγο να την αφήσεις αυτή σε αφήνει περισσότερο. Όπως και να έχει αφού τελείωσε η μινι εξεταστική μου, στην οποία τα πήγα λίαν καλώς αλλά όχι άριστα, είπα να κάνω ένα post μήπως το διαβάσουν οι 4-5 (πόσοι είστε;κάντε και κανένα σχόλιο!:)) που μπαίνουν σ'αυτό το blog.

Αφορμή γι'αυτό το post στάθηκε η επέτειος της γέννησής μου ή αλλιώς τα γενέθλειά μου(μίλα σαν άνθρωπος!). Έφτασα αισίως τα 25 ή αλλιώς 1/4 του αιώνα ή αλλιώς 1/3 περίπου του μέσου όρου ηλικίας των ανδρών. Ξέρω τι σκέφτεστε, 'σε πιάσαν τα υπαρξιακά'. Μπα καθόλου, αυτά τα έχω λύσει σε μεγάλο βαθμό, δεν ξέρω αν σε ξαναπιάνουνε σε κάποια φάση(μάλλον ναι) αλλά προς το παρόν μια χαρά είμαι (εντάξει μου λείπει κάτι,δε λέω τι...). Μπορώ να σχεδιάζω ξένοιαστα τις πρόωρες καλοκαιρινές διακοπές που προμηνύουν πολύ διασκέδαση και κάψιμο(πάντα βοηθάει το κάψιμο αλλά με μέτρο). Άμστερνταμ σου ΄ρχόμαστε!Αφού πρώτα περάσουμε από Μιλάνο,Ζυρίχη,Ντύσσελντορφ. Αυτά τα ταξίδια πάντα μετράνε!

Θυμάμαι ήτανε Γενάρης του '50 όταν είχα πρωτοπαέι στο Ντύσσελντορφ μια εποχή που η πόλη αναπτυσσόταν ραγδαία. Θέλανε τότε οι τοπικοί άρχοντες να αναπτύξουν το δίκτυο τηλεπικοινωνιών της περιοχής και μετέπειτα ολάκερης της Γερμανίας. Παράδοξο αλλά καλέσαν εμάς. Aκόμα και οι γερμανοί θέλουν τον έλληνά τους, ποιός θα το πίστευε. Δεν είχαν και πολλές ιδέες για το πώς θα έλυναν ta προβλήματα που αντιμετώπιζαν οπότε χρειάζονταν την συμβολή κάποιων ευρηματικών και πολυμήχανων ελλήνικών μυαλών. Ήμασταν μια ομάδα μηχανικών που έπρεπε να ανταπεξέλθουμε στο συγκεκριμένο πρόβλημα και να φανούμε αντάξιοι της φήμης μας. Δε μας πήρε πάνω από μια εβδομάδα η όλη υπόθεση αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ τη κρύα μπύρα και το ζεστό ουίσκι που πίναμε τα βράδια για να αντέξουμε το κρύο. Ήταν ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθουμε στους -40C που επικρατούσαν σε εκέινο το ξεχασμένο από τον Θεό μέρος. Δε κυκλοφορούσε κανείς στους δρόμους, μόνο σε κάτι καταγώγια μπορούσες να βρεις κάτι να πιείς. Μέρη που ήταν γεμάτα από ανθρώπους της εργατιάς και του καθημερινού μόχθου. Ημιυπόγεια γεμάτα καπνό που μύριζαν μπύρα, ιδρώτα και αγωνία για την καθημερινή επιβίωση. Τόποι που όταν έμπαινες όλοι σε κοιτούσαν παράξενα και σε έκαναν να νοιώσεις στο πετσί σου ότι είσαι ξένος. Όμως όταν έβλεπαν ότι πίνεις την μπύρα τους και συμμερίζεσαι τον πονο τους γίνονταν φιλικοί μαζι σου κι αυτή η εύθυμη ζαλάδα του αλκοόλ σας έφερνε πιο κοντά. Άλλες εποχές, ωραίες αναμνήσεις.
Όπως και να 'χει καλή τύχη σε όσους δίνουν, καλό ξύσιμο σε όσους δε κάνουν τίποτα και καλό κουράγιο σε όσους μοχθούνε!

P.S. Και πριν κλείσω δε μπορώ να μην αναφέρω τους στίχους : '..με τραβάς όπως το σκατό την μύγα και με πας σε διαστάσεις που ποτε δε πήγα...'
και '...θα σου 'δινα το φεγγάρι αλλά πέφτει με το φώς, θα σου 'δινα τον ήλιο αλλά πέφτει με το σκοτάδι γι'αυτό πάρε την π$$τσ@ μου που δε πέφτει ποτε...'(Μετάληρα)